บ่อยแค่ไหน....ที่เส้นตรงที่เคยทอดยาวอยู่ข้างๆเรา
ได้เฉไปมาและโค้งห่างออกจากเราทุกขณะ
ปล่อยให้เราทอดยาวเพียงลำพัง
และกลายเป็น เส้นตรง ที่โดดเดี่ยวเดียวดาย
ความโดดเดี่ยวของการถูกทอดทิ้งนั้น
เจ็บปวดกว่าความโดดเดี่ยวของการไม่มีใคร
หลายๆครั้งที่เราต้องพบกับสายตาที่ว่างเปล่า
กับความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนไปในรูปแบบต่างๆที่เห็น
คนเรามีความรักเพื่ออะไร ถ้าไม่ใช่อยากมีความสุข
แล้วความสุขที่ไม่ได้มาจากความรักล่ะ เป็นความสุขที่แท้จริงได้ไหม
และความรักที่มีแต่หยดน้ำตาเล่า คือรักแท้หรือเปล่า
.. จากหนังสือ ถ้าความรัก ทำให้เราร้องไห้ ..
พอจะเขียนอะไรออกมา มันก็ทำไม่ได้
เจ็บปวดเกินจะบรรยายออกมาเป็นคำพูด
จะคุย จะระบายอะไรออกมาก็ยากจริงๆ
เสียใจจนเบลอ ชา
ตอนนี้ไม่แน่ใจแล้วว่า จะผ่านเรื่องนี้ไปได้ด้วยตนเอง
เฝ้าแต่ภาวนา ขอให้อะไรก็ได้มาช่วยให้หายทุกข์ใจซะที
.
.
